ทรัมป์เรียกร้องลดอัตราดอกเบี้ย

การถกเถียงเรื่องอัตราดอกเบี้ย: การเตือนจากผู้นำ

โดนัลด์ ทรัมป์ เผยแพร่ข้อความใหม่บน Truth Social โดยตรงใส่หัวหน้าเฟด เจอร์โรม พาวเวลล์ ที่ต้องการให้ลดอัตราดอกเบี้ยอย่างน้อย 2-3% เขาโต้แย้งว่าไม่มีเงินเฟ้อแล้ว ทำไมถึงไม่ลด? มันไม่ใช่แค่การพูดเพื่อเสียงฮือฮา—แต่มันคือกลยุทธ์ทางการเมืองที่ซ่อนอยู่ในภาษาทางการเงิน

เหตุผลเบื้องหลังตัวเลข

จริงๆ แล้วทรัมป์ไม่ได้ผิดทุกอย่าง เส้นทางของยุโรปที่ปรับลดอัตราดอกเบี้ยไปแล้วกว่าสิบครั้งนับตั้งแต่ช่วงต้นปี 2023 เป็นความจริง ส่วนเฟดกลับยังคงรักษาไว้ในระดับจำกัดมาเกือบสองปี แต่นี่คือจุดที่ความเป็นจริงแทรกเข้ามา: อัตราเงินเฟ้อสหรัฐอยู่ที่ระดับ 3% และแม้จะใกล้เป้าหมายแต่ก็ยังสูงเกินกว่าจะเรียกว่าปลอดภัย และตลาดแรงงานกำลังเย็นลงเล็กน้อย—not collapse. การเรียกร้องนี้จึงไม่ใช่อุบัติเหตุ—แต่มันคือภาพสะท้อนของการเมืองมากกว่าเหตุผลทางเศรษฐศาสตร์

เศรษฐศาสตร์ในข้อความ

ทรัมป์อ้างว่าการลดอัตราดอกเบี้ยลง 2–3% จะช่วยประหยัดเงินได้ถึง \(80 พันล้าน/ปี—ฟังดูน่าประทับใจจนอาจทำให้มองข้ามรายละเอียดสำคัญ หากลดจากระดับปัจจุบัน (5.25%-5.5%) เป็นเพียง 3% จะทำให้มูลค่ายอดชำระหนี้ของรัฐบาลลดลงในระยะยาว—but not overnight. และแม้ว่า \)80 พันล้านภายในสิบปีจะฟังเหมือนเงินฟรี… ก็แค่นึกถึงภาระหนี้สะสมแบบกำเนิดซ้อนและการควบคุมงบประมาณเท่านั้น ค่าใช้จ่ายจริงไม่ใช่อัตราดอกเบี้ย—it’s credibility.

เสียงสะท้อนจากประวิติศาสตร์: เมื่อรักษาเส้นแบ่งระหว่างนโยบายและอำนาจการเมือง

นี่ไม่ใช่คราวแรก ในสมัยเจมี่ การ์เตอร์เคยกดดันอาร์เธอร์ 번ส เพื่อลดอัตราดอกเบี้ยก่อนเลือกติด สุดท้ายเงินเฟ้อพุ่งทะลุสองหลักในปี 1980 สถานการณ์วันนี้คล้ายคลึงมาก: เศรษฐกิจแข็งแรง → กดดันธนาคารกลาง → เรียกร้องให้ปรับลด → อันตรายจากการทำลายเอกราชของธนาคารกลาง ผมเคยพบเรื่องแบบนี้มาก่อน—ในการทำงานกับกองทุนคริปโตในฝรั่งเศส เมื่ออารมณ์ตลาดระยะส courter มักครอบงำเสถียรภาพโครงสร้างระยะยาว เหมือน DeFi yield farming พังเพราะอยากได้ผลตอบแทนเร็วเกินไป —จนระบบล้มเหลวภายใต้น้ำหนักตนเอง เราอาจไม่อยู่บนโปรโตคอล…แต่มหาเศรษฐีศูนย์กลางกำลังเผชิญแรงกดเดียวกันเสมอเมื่อมวลชนตะโกนมากกว่าข้อมูลจะพูดได้

เพราะเหตุใดพาวเวลจึงปฏิเสธ—and should not comply

The Fed’s role is not to serve politics—it exists to ensure price stability and maximum employment over time. The temptation is real: lower rates now = lower bond yields = higher asset prices = happy voters in November. The danger? If inflation surges back—or if confidence erodes—the next crisis could be self-inflicted by chasing short-term applause instead of long-term resilience. Powell knows this better than most—he studied under Friedman and was shaped by stagflation nightmares no one wants relived.